Had je als kind een vader of moeder die zelf geen grenzen stelde, dan gaf hij/zij je het voorbeeld dat het oké is om over je heen te laten lopen. Dat het oké is dat je meer doet dan een ander en bovendien daarvoor niet wordt bedankt of gerespecteerd. Het maakt dat je je laat gebruiken en ook nog denkt dat dat de normaalste zaak van de wereld is. Omdat je nou eenmaal hebt afgekeken dat het zo hoort.

Geen grenzen geeft onveiligheid
Het gaf onveiligheid, omdat je nooit zeker wist hoe je vader of moeder ervoor stond. Omdat mensen die geen grenzen stellen een klein vulkaantje in zichzelf opbouwen. Ze balen een klein beetje van wat ze moeten doen en dat stapelt elke dag een klein beetje op. Totdat het een vulkaan is geworden en deze uitbarst naar de eerste de beste die hen voor de voeten loopt. En vaak is dat een kind.


Grenzen stellende ouders
Had je ouders die duidelijke grenzen stelden, maar je ook ruimte lieten, dan kon je goed gedijen. Je wist waar je aan toe was, je kreeg geen vulkaanuitbarstingen en leefde redelijk veilig. Je kon daardoor zelfvertrouwen opbouwen, want je kon vertrouwen op je ouders. Je hoefde niet bezig te zijn met wat er in vader of moeder omgaat, je hoefde niet op je hoede te zijn, maar je kon je op jezelf concentreren en op je eigen groei. Je groeide op tot een emotioneel stabiel kind met een gezond gevoel van eigenwaarde.


Kinderen met een etiket
De meeste ouders moeten zelf het wiel uitvinden. Zoals zij zijn opgevoed, zo voeden zij ook hun kinderen op. We kunnen ze het daarom niet kwalijk nemen! Het is fijn als ouders open staan voor verandering, naar zichzelf kunnen kijken en zich scholen. Aan anderen vragen hoe ze het aanpakken, boeken lezen, een cursus doen om je kind te leren opvoeden. Want kinderen opvoeden, is een vak apart! 
Heb je een kind met een ‘etiket’, zoals Autisme, Asperger, ADD, ADHD of PDD-NOS dan word je vanzelf die kant op geleid, want je moet je wel scholen. Je moet wel kennis opdoen over wat er met je kind is. Kinderen met een etiket ‘dwingen’ hun ouders tot groei. Het is bijzonder pittig, maar ook bijzonder waardevol. Ik ben altijd blij met deze kinderen en heb altijd diep respect voor hun ouders die naar zichzelf moeten kijken en daardoor een snelle ontwikkeling doormaken, met vallen en opstaan, want makkelijk is het niet. Diepe buiging.
En ik wens dat alle ouders zich verdiepen in het opvoeden van kinderen, gezond grenzen stellen, zelfvertrouwen laten groeien in een kind.


Hoe doe je dat, grenzen stellen?
Grenzen leren stellen, is één ding. Het communiceren naar je kinderen is een ander ding. Wat vaak goed helpt, is jezelf af te vragen wat je je kind mee wilt geven. Wat is voor jou een fundamentele basiswaarde. Rechtvaardigheid? Eerlijk delen? Respect? Liefdevol praten? Positief denken? Zorg voor het huis? Aandacht voor elkaar? Recht op je eigenheid? Respect voor de natuur? Als je weet wat voor jou heel belangrijk is, kun je dat ook communiceren. Dan kun je bijvoorbeeld altijd bij een klein incident je grote waarde noemen. ‘Ruim je tas even op, heb liefde voor jouw eigen spullen.’ Of: ‘Laat je niet op je kop zitten, jij mag er ook zijn!’ Of: ‘Praat lief tegen elkaar, vrede op aarde graag!’ En die grote waardes, die blijven hangen bij kinderen!
Heb je het moeilijk om je grenzen te stellen? Door je te laten coachen zal je sterker in je schoenen staan en zal je effectief leren hoe je grenzen te stellen. 
Contacteer mij zodat we samen die weg kunnen bewandelen.